امروزه، خیلی‌ها به این نتیجه رسیدن که سلامت روان باید به اندازه سلامت جسم مهم باشه. به همین دلیل هم، مراجعه به روان‌درمانگر بیشتر از گذشته رواج پیدا کرده. اما هنوز هم خیلی‌ها این تصور رو دارن که باید فقط چند جلسه تراپی برن و بعد همه مشکلات‌شون حل بشه. در حالی که روان‌درمانی چیزی فراتر از یه راه‌حل فوریه، یک فرایند مداوم، تدریجی و حتی یک نوع سبک زندگی هست که می‌تونه به فرد کمک کنه تا به رشد و تحول درونی دست پیدا کنه. اگر بخواهیم به تراپی نگاه کنیم، می‌شه گفت که مثل ورزش یا تغذیه سالم می‌مونه. یعنی روان‌درمانی رو نباید فقط به‌عنوان یه راه برای درمان بحران‌ها یا مشکلات موقتی در نظر گرفت. در واقع، این یک ابزار برای رشد و تکامل مستمر در زندگی هست.
خیلی‌ها تصور می‌کنن که وقتی به درمانگر مراجعه می‌کنن، باید درمانگر همه چیز رو سریع حل کنه؛ ولی اینطور نیست. روان‌درمانی بیشتر شبیه به یک سفره که هر مرحله‌ش به فرد کمک می‌کنه تا به خودِ بهتری تبدیل بشه.
چرا درمانگر باید این رو به مراجع آموزش بده؟
درمانگر باید از همون ابتدا به مراجع بگه که تراپی یک فرایند طولانی‌مدت و پویاست. نباید انتظار داشته باشه که با یکی دو جلسه همه چیز حل بشه. اینطوری، مراجع می‌فهمد که برای تغییر و رشد نیاز به زمان و پیوستگی داره.
جلسات درمان می‌تونن ادامه پیدا کنن.
در روان‌درمانی هیچ چیزی به اسم «پایان قطعی» وجود نداره. شاید در مراحل اول به مشکلات فوری پرداخته بشه، اما با گذشت زمان، تراپی می‌تونه برای مراجع به یک فرصت برای رشد فردی و خودشناسی تبدیل بشه.
وعده‌ی درمان سریع؟ نه!
یک درمانگر خوب باید از همون ابتدا به مراجع بگه که هدفش «حل معجزه‌آسا» نیست. هیچ درمان سریعی وجود نداره که بتونه مشکلات ذهنی و عاطفی رو یک‌شبه حل کنه. درمان یک فرآیند تدریجی هست که گاهی زمان می‌بره، اما به نتیجه‌اش می‌ارزه.
در نهایت، روان‌درمانی باید به یک عادت مثل ورزش یا خواب خوب تبدیل بشه. یعنی، هرچند که ممکنه در ابتدا به‌عنوان درمان یه مشکل خاص وارد تراپی بشیم، اما در نهایت تراپی می‌تونه به بخشی از روتین سالم زندگی تبدیل بشه که در هر دوره از زندگی به رشد و تغییرات مثبت کمک کنه.